10 Hottest iPad Accessories
Posted using ShareThis
dinsdag 30 maart 2010
maandag 29 maart 2010
Regelmaat
Een aloude regel - werk met mate, maar regelmatig, is in blogwereld een gulden regel, waar de meeste bloggers (me included) regelmatig(;-) op stuklopen. En met het toenemen van de tijd sinds de laatste blog, groeit soms de weerstand of glijdt het steeds meer uit je gedachten, tot zo'n moment van "ohhh, jjaaah, ik had nog een blog waar ik wat op móet schrijven". En zo zijn we een week verder...
Als je zo ergens tegen aanloopt dat je vergeten was, je irriteert, je stoort of wat je eigenlijk wilt veranderen. Hoe vaak zeggen we dan niet "zodra ik..... " of "de volgende keer" of "nu, even niet.". Ga eens na, hoe vaak dit voornemen inderdaad uit is gekomen....
Zelf kan ik stellen: niet vaak (helaas)! De reden?
Ergens in je hoofd werkt het zo, dat je met het voornemen, de irritatie prettig sust, zodat deze je niet afleidt van wat je op dat moment belangrijker vindt. En dat systeem werkt zo goed, dat meer dan eens, de irritatie na verloop van tijd helemaal niet meer speelt - terwijl de aanleiding ervan nog levendig aanwezig is (of de tijd heeft de oorzaak weggenomen).
Hoe help/coach je jezelf wel tot het naleven van voornemens?
Door een speech-act of statement te maken, die gedefinieerd is in tijd en een resultaat beoogt. Een speech-act is een actieve verbale handeling, als "ik neem.." "ik zal.." "ik ga vanaf nu...". Een definitie in tijd, luidt bv. "vanaf nu..." "voor het einde van de week..." "nooit meer..." "om 16 uur...". Bijvoorbeelden:
"Deze week, drink ik voor 12 uur geen koffie"; "Vanaf nu, sport ik 3 keer per week"; "Om 15 uur vanmiddag is de tentoonstelling opgebouwd".
De truck is, om de statement bewust te maken (neem 2 x diep adem en maak hem dan) en het te menen. Door resultaat te benoemen en het vast te leggen in de tijd worden 'de hemelen bewogen' om je te helpen. Nee, echt, je onderbewuste en je omgeving gaan op wonderlijke wijze in je voordeel werken. It's the Secret, en praktisch. Ik heb het al een aantal keer mogen ervaren en dat vraagt om meer. Zelf ken je vast ook wel momenten waarop alles lekker loopt, er energie 'stroomt', je helemaal samenvalt met je omgeving. Die flow kun je uitlokken door er de juiste omstandigheden voor te creeren. En een mogelijkheid is dus 'speech acts' met/voor jezelf maken. En 'straf' jezelf nooit (on)bewust, als het niet lukt - je kunt enkel je best doen - en meteen een nieuwe speech-act maken :-))
Let me know what works for you!
Als je zo ergens tegen aanloopt dat je vergeten was, je irriteert, je stoort of wat je eigenlijk wilt veranderen. Hoe vaak zeggen we dan niet "zodra ik..... " of "de volgende keer" of "nu, even niet.". Ga eens na, hoe vaak dit voornemen inderdaad uit is gekomen....
Zelf kan ik stellen: niet vaak (helaas)! De reden?
Ergens in je hoofd werkt het zo, dat je met het voornemen, de irritatie prettig sust, zodat deze je niet afleidt van wat je op dat moment belangrijker vindt. En dat systeem werkt zo goed, dat meer dan eens, de irritatie na verloop van tijd helemaal niet meer speelt - terwijl de aanleiding ervan nog levendig aanwezig is (of de tijd heeft de oorzaak weggenomen).
Hoe help/coach je jezelf wel tot het naleven van voornemens?
Door een speech-act of statement te maken, die gedefinieerd is in tijd en een resultaat beoogt. Een speech-act is een actieve verbale handeling, als "ik neem.." "ik zal.." "ik ga vanaf nu...". Een definitie in tijd, luidt bv. "vanaf nu..." "voor het einde van de week..." "nooit meer..." "om 16 uur...". Bijvoorbeelden:
"Deze week, drink ik voor 12 uur geen koffie"; "Vanaf nu, sport ik 3 keer per week"; "Om 15 uur vanmiddag is de tentoonstelling opgebouwd".
De truck is, om de statement bewust te maken (neem 2 x diep adem en maak hem dan) en het te menen. Door resultaat te benoemen en het vast te leggen in de tijd worden 'de hemelen bewogen' om je te helpen. Nee, echt, je onderbewuste en je omgeving gaan op wonderlijke wijze in je voordeel werken. It's the Secret, en praktisch. Ik heb het al een aantal keer mogen ervaren en dat vraagt om meer. Zelf ken je vast ook wel momenten waarop alles lekker loopt, er energie 'stroomt', je helemaal samenvalt met je omgeving. Die flow kun je uitlokken door er de juiste omstandigheden voor te creeren. En een mogelijkheid is dus 'speech acts' met/voor jezelf maken. En 'straf' jezelf nooit (on)bewust, als het niet lukt - je kunt enkel je best doen - en meteen een nieuwe speech-act maken :-))
Let me know what works for you!
dinsdag 23 maart 2010
De uitdaging - coaching in praktijk
De kickoff van 23dingen is een feit in Centre Céramique. Met een zaal vol matig enthousiaste bibliofielen, onder de indruk van Rob Coers' presentatie, viel de spanning te voelen. Ontdekken = ontdenken, staat op één slide - iets om te onthouden tijdens dit online avontuur. Wat jammer toch dat mijn (en vorige) generaties opgegroeid zijn met het idee dat 'leren' heel serieus is, een frons nodig heeft, en waarbij vooral veel 'waarom'-vragen gesteld worden.
Nu is de 'waarom' vraag maar in weinig situaties echt handig. Het triggert namelijk je 'mind' en die heeft een onuitputtelijke hoeveelheid antwoorden gereed. Logisch of niet, dat maakt niet uit. Je kent het zelf: 'Waarom, ben je te laat?', vraagt iemand. Nou.... wat zal ik zeggen.... De brug stond open, de tandpasta was op, ik struikelde op de trap, mijn hond moest nog plassen.... get the message. De 'redenen' veranderen niets aan het gegeven dat je te laat bent. En eigenlijk hoef je die ook niet eens te vertellen, want wat schiet de ander daarmee op? Het is dan meer je 'ego' die de zaak veilig wil stellen en zichzelf wil excuseren. En als de ander dan zegt 'Geeft niets hoor!', is ego helemaal happy... en is een precedent geschapen, dus kom je (ik) de volgende keer gewoon opnieuw te laat... om vast zeer geldige redenen (lees excuses).
Met 23dingen mag je gewoon ervaren, lekker klikken (ook al is het eng, begrijp je het niet helemaal, weet je niet wat er komt etc.). Digitaal is zo'n beetje als een box waarin de baby speelt. Het is een veilige omgeving, niets wordt onherroepelijk beschadigd of uitgelokt. En is het tenslotte niet zo, dat we ons toch makkelijk ergens uit kunnen 'lullen'? Dit doen we tenslotte de hele dag door (enkele vrome, gedisciplineerde, keurige mensen nagelaten.
Nu is de 'waarom' vraag maar in weinig situaties echt handig. Het triggert namelijk je 'mind' en die heeft een onuitputtelijke hoeveelheid antwoorden gereed. Logisch of niet, dat maakt niet uit. Je kent het zelf: 'Waarom, ben je te laat?', vraagt iemand. Nou.... wat zal ik zeggen.... De brug stond open, de tandpasta was op, ik struikelde op de trap, mijn hond moest nog plassen.... get the message. De 'redenen' veranderen niets aan het gegeven dat je te laat bent. En eigenlijk hoef je die ook niet eens te vertellen, want wat schiet de ander daarmee op? Het is dan meer je 'ego' die de zaak veilig wil stellen en zichzelf wil excuseren. En als de ander dan zegt 'Geeft niets hoor!', is ego helemaal happy... en is een precedent geschapen, dus kom je (ik) de volgende keer gewoon opnieuw te laat... om vast zeer geldige redenen (lees excuses).
Met 23dingen mag je gewoon ervaren, lekker klikken (ook al is het eng, begrijp je het niet helemaal, weet je niet wat er komt etc.). Digitaal is zo'n beetje als een box waarin de baby speelt. Het is een veilige omgeving, niets wordt onherroepelijk beschadigd of uitgelokt. En is het tenslotte niet zo, dat we ons toch makkelijk ergens uit kunnen 'lullen'? Dit doen we tenslotte de hele dag door (enkele vrome, gedisciplineerde, keurige mensen nagelaten.
zaterdag 13 maart 2010
Geinspireerd en bevlogen
Toen ik juist de toespraak van Job Cohen las, over zijn kandidaatstelling als lijsttrekker, las ik een bevlogen, geïnspireerd betoog voor de wereld van morgen. Met een duidelijk beeld voor ogen, met doelen om na te streven en een innerlijke overtuiging ervoor te gaan, krijgt het leven echt inhoud. Keuzes voor meer family-time, voor het ontdekken van een 'nieuwe' wereld van 23dingen, voor het creëren van een dagelijks moment voor yoga en meditatie - passen in die lijn. Een lijn waarin we er Ruimte kan komen. Ruimte voor nieuwe inzichten, voor balans, voor energie en voor plezier en passie.
Door jezelf de juiste vragen te stellen, kun je jezelf 'coachen' in de voor jou passende richting. Vragen als: 'wat zou ik doen met een kwart miljoen'; 'wat wil ik nalaten (aan de wereld); 'wat is het juiste om op dit moment te doen', dagen je ego uit om buiten de kaders te denken. Ze doen een beroep op je grotere Zelf. Ze gooien je wel in het diepe en het mooie is dat ze gericht zijn op de toekomst. Rommelen in het verleden, in gewoontes, gemiste kansen, maar ook vasthouden aan positieve ervaringen, gevoelens en overtuigingen - kunnen je blik vertroebelen en je 'bewustzijn' beperken.
Wat kun jij, op dit moment, erkennen, besluiten of loslaten, om dit weekend nog prettiger te maken?
njoy!
Door jezelf de juiste vragen te stellen, kun je jezelf 'coachen' in de voor jou passende richting. Vragen als: 'wat zou ik doen met een kwart miljoen'; 'wat wil ik nalaten (aan de wereld); 'wat is het juiste om op dit moment te doen', dagen je ego uit om buiten de kaders te denken. Ze doen een beroep op je grotere Zelf. Ze gooien je wel in het diepe en het mooie is dat ze gericht zijn op de toekomst. Rommelen in het verleden, in gewoontes, gemiste kansen, maar ook vasthouden aan positieve ervaringen, gevoelens en overtuigingen - kunnen je blik vertroebelen en je 'bewustzijn' beperken.
Wat kun jij, op dit moment, erkennen, besluiten of loslaten, om dit weekend nog prettiger te maken?
njoy!
vrijdag 12 maart 2010
Coaching as a way of Life
Coaching is na ICT de snelst groeiende business op dit moment, las ik laatst. Dat dat klopt, ondervind ik aan den lijve. In 2008 werd ik Mediacoach (www.nomc.nl); in 2009 pakte ik het initiatief om Consciousness Coach (bewustzijnscoach/levenscoach) te worden. Hetzelfde jaar volgde ik 'Coach Jezelf'-cursus bij de FNV en sinds afgelopen vrijdag ben ik ook tot Coach voor 23dingen in Centre Céramique gebombardeerd.
Waarom komen er steeds meer coaches en niet trainers, mentors, therapeuten en begeleiders, kun je je afvragen. Dat komt omdat we steeds meer willen Zijn, en vanuit onze eigen kracht en energie in het leven willen staan. Met alle prikkels, verleidingen en verstoringen die op ons afkomen, blijkt dit de beste manier te zijn om daarmee om te gaan, zonder Zelf uit beeld te verdwijnen.
Ik herken mijn reactie ondertussen op 'deskundigen' en 'wijzen'. Als het onderwerp me boeit, wil ik echt alle informatie opzuigen en onthouden - wat nooit lukt ;-). Prikkelt de kennis of persoon in eerste instantie niet, dan laat ik het/hem/haar rechts liggen en 'negeer' het. Beide kosten veel energie en hebben, verrassend genoeg, hetzelfde resultaat: ik wordt er niet veel wijzer van. Mentoren, begeleiders, therapeuten en trainers hebben dus hun beperkingen. Hun kennis/wijsheid stoot ik dan ((on)bewust af. Het is net als met een splinter in je vinger - die wordt door het lichaam afgestoten.
Coaching werkt beter, omdat eerst erkent wordt, wat iemand al weet en wat voor ervaring iemand heeft. Vanuit die context biedt een coach tools en stelt vragen, die tot inzicht leiden. En die inzichten komen van binnen uit, vanuit jezelf.
Vergelijk het met een arts. Een arts kán niet 'genezen' - want dat doet het lichaam zelf - maar hij zorgt wel voor de juiste omstandigheden waarin genezing plaats kan vinden!
Er is weinig in het leven dat zo veel loont, als te zien dat iemand zelf een verandering in zijn leven tot stand brengt en meer gaat vertrouwen in zijn/haar unieke wezen!
Waarom komen er steeds meer coaches en niet trainers, mentors, therapeuten en begeleiders, kun je je afvragen. Dat komt omdat we steeds meer willen Zijn, en vanuit onze eigen kracht en energie in het leven willen staan. Met alle prikkels, verleidingen en verstoringen die op ons afkomen, blijkt dit de beste manier te zijn om daarmee om te gaan, zonder Zelf uit beeld te verdwijnen.
Ik herken mijn reactie ondertussen op 'deskundigen' en 'wijzen'. Als het onderwerp me boeit, wil ik echt alle informatie opzuigen en onthouden - wat nooit lukt ;-). Prikkelt de kennis of persoon in eerste instantie niet, dan laat ik het/hem/haar rechts liggen en 'negeer' het. Beide kosten veel energie en hebben, verrassend genoeg, hetzelfde resultaat: ik wordt er niet veel wijzer van. Mentoren, begeleiders, therapeuten en trainers hebben dus hun beperkingen. Hun kennis/wijsheid stoot ik dan ((on)bewust af. Het is net als met een splinter in je vinger - die wordt door het lichaam afgestoten.
Coaching werkt beter, omdat eerst erkent wordt, wat iemand al weet en wat voor ervaring iemand heeft. Vanuit die context biedt een coach tools en stelt vragen, die tot inzicht leiden. En die inzichten komen van binnen uit, vanuit jezelf.
Vergelijk het met een arts. Een arts kán niet 'genezen' - want dat doet het lichaam zelf - maar hij zorgt wel voor de juiste omstandigheden waarin genezing plaats kan vinden!
Er is weinig in het leven dat zo veel loont, als te zien dat iemand zelf een verandering in zijn leven tot stand brengt en meer gaat vertrouwen in zijn/haar unieke wezen!
Abonneren op:
Posts (Atom)